Αγαπημένη μου Σόφη,
Το σημερινό ξύπνημα συνοδεύτηκε από μία άβολη και οδυνηρή συνειδητοποίηση. Όχι, δεν ήταν όνειρο: δεν μπορούσα να γυρίσω γιατί πονούσε η μέση μου. Έχω συχνά ενοχλήσεις στη μέση , αλλά αυτή τη φορά ήταν κάτι έξω από τα δεδομένα μου. Το έργο ήταν συνέχεια από τη χθεσινή κουραστική μέρα όπου η μέση μου με πρόδωσε .Αγκάλιασα μια θερμοφόρα, έβαλα τον Γιώργο να μου κάνει επάλειψη με Voltaren , έβγαλα τη μασέλα μου (τόσο χρονών ένιωσα ) και προσπάθησα να κοιμηθώ. Κατάφερα να αποκοιμηθώ κατά τις 2 και ξύπνησα το πρωί από το ξυπνητήρι του Γιώργου για τη δουλειά και το οξύ σούβλισμα που ένιωσα εκεί κοντά στα τελειώματα της σπονδυλικής στήλης.
" Θέλεις και zumba τρομάρα σου" μονολόγησα κι έκανα να σηκωθώ. Τα κατάφερα με σχετική δυσκολία και αφού έκανα τα δέοντα άκουσα το κάλεσμα του στομαχιού κι έφαγα λίγο από το χαριτωμένο πρωινό που είχε ετοιμάσει ο Γιώργος. "Σήμερα δεν θα κάνεις τίποτε" μου είπε κι εγώ φυσικά δεν θα μπορούσα να είχα σκεφτεί καλύτερη συμβουλή.
Όταν έφυγε ο Γιώργος για τη δουλειά (με μία ενδιάμεση στάση στα δικαστήρια για να τακτοποιήσει ένα ζήτημα που μας είχε προκύψει. Άλλη ιστορία αυτή που ίσως σου πω κάποια στιγμή) άνοιξα τις κουρτίνες από τα παράθυρα του σαλονιού, θαύμασα τον υπέροχο ήλιο και σκέφτηκα πως θα ήταν κρίμα να μην βγάλω έξω την απλώστρα όπου είχα απλώσει την προηγούμενη τα καλύμματα από τα μαξιλάρια του καναπέ. Α, δεν σου είπα χθες μας έκαναν βιολογικό καθαρισμό το σαλόνι και το στρώμα του κρεβατιού. Ξανάνιωσε ο καναπές. Καθάρισε και μοσχοβόλησε. Εκατομμύρια πτώματα από ακάρεα άφησαν το σπίτι μας για άλλες πολιτείες . Τέλος πάντων, για να μην μακρηγορώ έσυρα την απλώστρα από το δωμάτιο, έξω στο μπαλκόνι να λιαστεί και συνέχισα με το πρόγραμμα μου: ξάπλωσα. Πρόσεξα πως ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τον πόνο στη μέση είναι να περπατάς για λίγο, μετά να ξαπλώνεις για λίγο, κυρίως στα πλευρά, ώστε να μην νιώθεις πολύ πίεση. Εκείνο που δεν ενδείκνυται είναι το κάθισμα.Κοίτα να δεις σε τι σε εκπαιδεύει η ζωή.Ξάπλωσα από τη δεξιά πλευρά και πήρα στο χέρι το τηλεκοντρόλ. Πριν πατήσω το κλασικό universal κόκκινο κουμπί έναρξης έριξα μία ματιά γύρω μου. Το σπίτι είχε τη μορφή των πρώτων ημερών που είχαμε έρθει. Το στρώμα πάνω σε ένα σεντόνι και ακουμπισμένο στο μεγάλο τραπέζι για να φύγει η υγρασία. Τα δύο κομμάτια του καναπέ, ολόγυμνα από μαξιλάρια , στέκουν σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο επίσης για τον ίδιο λόγο που και το στρώμα ξενιτεύτηκε από την κρεβατοκάμαρα. Τα δε μαξιλάρια βρήκαν κι αυτά τη θέση τους πάνω στο τραπέζι αλλά και τις καρέκλες της τραπεζαρίας που θυμίζει περισσότερο παράρτημα υπνοδωματίου.Ανάμεσα στον καναπέ, το τζάκι και το έπιπλο της τηλεόρασης μία ωραιότατη στρωματσάδα , διότι κάπου έπρεπε να κοιμηθούμε χθες το βράδυ αλλά και να καθίσουμε σήμερα το πρωί. Κι εκεί επάνω στα στρώματα , σαν άλλος Σουλειμάν Μεγαλοπρεπής, απλωμένη εγώ να ετοιμάζομαι να πατήσω το κουμπί. "Σήμερα είναι μέρα ξεκούρασης " είπα στον μόνο ακροατή του σπιτιού ο οποίος ενεργοποίησε το μαγικό κουτί για να ξεκινήσει η πρωινή μου περιπέτεια από τις ζούγκλες της Αφρικής και την επιβίωση στα βουνά των Άνδεων, μέχρι τις γευστικές ποικιλομορφίες της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης. Όπως μπορείς να αντιληφθείς , καλή μου Σόφη, η επένδυση στη NOVA αποδίδει σε ντοκιμαντέρ του Discovery και του Travel Channel.
Παρόλα αυτά μία ράθυμη μέρα δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωμένη δίχως ένα φλιτζάνι καφέ. Σηκώθηκα λοιπόν , η μεσόκοπη κι εκεί πάνω που η μηχανή έκανε το τελευταίο χρχρ για τον καπουτσίνο κάτι ενόχλησε το αυτί μου. Κοίταξα προς το παράθυρο και είδα με έκπληξη πως συννεφιά είχε εκτοπίσει τον ήλιο μέσα σε μία στιγμή και ξεφόρτωνε φορτίο με μορφή μπόρας.
"Οχι ρε , π@#*#. Γ#%@ την τύχη μου" είπα χωρίς ερυθριώ και με το δίκιο στο μέρος μου έτρεξα (λέμε τώρα! ) προς το μπαλκόνι για να γλιτώσω την ανυποψίαστη μπουγάδα μου. Ευτυχώς το πρόλαβα στην αρχή κι έτσι οι απώλειες ήταν σχεδόν μηδενικές. Χάζεψα για λίγο τη βροχή που έπεφτε ξεδιάντροπα θαρρείς και είχε έρθει στην ώρα της . Τι στο καλό, πότε τελείωσε ο χειμώνας, περάσαμε την άνοιξη κι έφτασε το καλοκαίρι! Αυτή ήταν ξεκάθαρη καλοκαιρινή μπόρα. Απότομη, δυνατή, ζεστή, γεμάτη μυρωδιές. " Που πήγε ο χειμώνας οεο ; " Εδώ και τρεις μήνες αυτό αναρωτιέμαι . Που είναι το κρύο ; Να σκοτωθεί κανένα μικρόβιο, να πάρει η γη το φυσικό της λίπασμα με το χιόνι, να φορέσω τα χοντρά μου κασκόλ που κάθονται παραπονεμένα στην ντουλάπα. Δεν είπα να γίνουμε Σιβηρία όπως πέρυσι αλλά πως θα γίνει πρέπει να έχουμε εποχές. Είναι όμορφες οι εποχές στην Ελλάδα, έχουν διαφορετικά χρώματα, τις ξεχωρίζεις. Ο χειμώνας είναι άσπρος, η άνοιξη εμπριμέ, το καλοκαίρι καρπουζί, το φθινόπωρο καφέ-πορτοκαλί. Θέλω πίσω τις εποχές μου!!Ακούς εκεί ψηλά; Άντε, γιατί άλλες περικοπές δεν θα αντέξω..Ο χειμώνας τελειώνει ημερολογιακά αύριο, οπότε του χρόνου τώρα. Απαιτώ όμως μία κανονική άνοιξη. Με τα εμπριμέ και όλα τα αξεσουάρ της .Να ελπίζω...;
Στέκομαι μπροστά στο παράθυρο και κοιτώ τα σύννεφα που πια έχουν κρύψει τελείως τον ήλιο. Ακούω Edith Piaf κι έχω δίπλα τον έρωτά μου που γύρισε πριν λίγη ώρα. Γράφω στην καλή μου παρέα και νιώθω λίγο καλύτερα τη μέση μου. Τελικά δεν χρειάζεται και πολύ . Ελπίζω, Σοφάκη. Όσο κι αν καθυστερήσουν κάποια στιγμή θα έρθουν οι "άνοιξες". Κι αν έρθει και το καλοκαιράκι. Ε, ρε γλέντια !
Γεια σου Σοφάκη μου.
Να είσαι πάντα δίπλα μου.
Σε φιλώ γλυκά
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013
Τα νέα της δίαιτας και bonus μία ωραία ομελέτα.
Αγαπημένη μου Σόφη,
Συνεχίζοντας τον αγώνα κατά των κιλών μπορώ να πω ότι τα πάω καλά. Το θέμα είναι ότι θα μπορούσα να τα είχα πάει και καλύτερα, αλλά έχω βάλει σαν στόχο , εκτός από το να κάνω μία ισορροπημένη διατροφή με σκοπό την απώλεια βάρους να διατηρήσω σε καλά επίπεδα και την ψυχική μου υγεία. Αυτό , καλή μου φίλη, έχει σαν επακόλουθο ότι εκεί που θα μπορούσα να είχα χάσει περί τα 6 κιλά ακολουθώντας πιστά τη διατροφή εγώ να είμαι στα 4. Σε αυτό πάνω θα έρθω να σχολιάσω "σιγά τα ωά!!". Ο χρόνος είναι με το μέρος μου κι έτσι δεν σκοτίζομαι αν μου έρθει να φάω κι ένα κουλουράκι με τον καφέ, άμα λάχει.
Εκεί, παρόλα αυτά ,που πρέπει να με επιπλήξω είναι όσον αφορά τη γυμναστική. Μπορεί το περπάτημα να το τιμώ ιδιαιτέρως αλλά αισθάνομαι, από του ήχους που κάνουν οι κλειδώσεις μου,ότι δεν είναι αρκετό. Δεν μπορεί να τρίζεις σαν αγρασάριστος μεντεσές και να αγνοείς επιδεικτικά τα σημάδια που σου στέλνει το κορμί σου. Χρειάζομαι επειγόντως ξεσκούριασμα κι όχι μόνον για να καμαρώνω το καλοκαίρι στην παραλία , αλλά κυρίως γιατί με κάνει κι αισθάνομαι πιο υγιής και χαμογελάω περισσότερο. Είναι μεγάλη υπόθεση ότι έχω και τον χρόνο αλλά και την ευχέρεια να το κάνω. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν. Πήρα λοιπόν μία απόφαση. Θα πάω να γραφτώ σε γυμναστήριο!! Δύο φορές έχω δοκιμάσει την εμπειρία του γυμναστηρίου. Η μία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και ακόμη την σκέφτομαι νοσταλγικά. Γυμναζόμουν τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα, για τουλάχιστον μιάμιση ώρα κάθε μέρα. Και αυτό όχι για ένα και δύο μήνες, ένα χρόνο σχεδόν κράτησε αυτός ο οίστρος.Γιατί το σταμάτησα; Έπιασα δουλειά με ωράριο πολύωρο. Όταν μετά από καιρό ένιωσα πως ήμουν έτοιμη να ξαναρχίσω κατάλαβα πως η δουλειά ήταν μεγάλος παράγοντας κούρασης κι έτσι δεν πήγε πολύ μακριά, κράτησε περίπου τρεις μήνες. Αυτό που κατάλαβα πάντως είναι ότι το γυμναστήριο μου πάει. Όχι τόσο τα βάρη και οι κοιλιακοί αλλά τα προγράμματα με μουσική και ένταση. Καλοί και οι κοιλιακοί αλλά όχι για πολλή ώρα. Λέω να δοκιμάσω και τη zumba Σοφάκη να δω τι σόι πράγμα είναι κι αυτή η μόδα. Έχουμε εδώ κοντά στο σπίτι ένα γυμναστήριο και σχεδιάζω να πάω αύριο να ρωτήσω. Θα σε ενημερώσω σχετικώς.
Επειδή όμως στη ζωή από τις μεγαλύτερες απολαύσεις είναι το φαγητό έχω σήμερα να προτείνω και μία ομελέτα που έφτιαξε ο Γιώργος την Παρασκευή. Τη δοκίμασα (εγώ είχα φάβα στο πρόγραμμα ) κι έχω να πω ότι είναι από τις πιο επιτυχημένες που έχει κάνει. Χρησιμοποίησε μία τεχνική στο φτιάξιμο που την είχε δει από τον Gordon Raamsey . Είναι ελαφρώς πιο μπελαλίδικη από το απλό "άστο στο τηγάνι να ψηθεί" της ομελέτας, όπως την κάνουμε συνήθως, αλλά θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο. Τα υλικά τα έβαλε ο Γιώργος Πάμε λοιπόν
Ομελέτα α λα Giorgio
Για μία ανδρική μερίδα
3 αβγά (για μένα βάζω δύο)
2 κουταλιές της σούπας γάλα
1/2 πράσο (μόνο το άσπρο)
3 ασπρομανίταρα
Μισή κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
Σχοινόπρασο για το τέλος
Αλάτι
Αυτή τη φορά επέλεξε να το κάνει σε μικρό,αντικολλητικό κατσαρολάκι και όχι
στο τηγάνι που φτιάχνει συνήθως τις ομελέτες. Αυτό γιατί διευκολύνει την κατάσταση όσον
αφορά το ανακάτεμα .
Σπάμε τα αβγά σε ένα σκεύος (εμείς τα σπάμε σε ένα πλαστικό σέικερ γιατί είναι πιο εύκολο
στο χτύπημα. Το κάνεις σαν φραπέ!!) και προσθέτουμε το γάλα. Για τους αμύητους (διότι τελευταία έχω αυτοαναγορευτεί master chef της οικίας ), το γάλα βοηθάει την ομελέτα να γίνει πιο αφράτη. Χτυπάμε τα αβγά αλύπητα.
Ψιλοκόβουμε το πράσο , και τα μανιτάρια σε τέταρτα.
Βάζουμε το λάδι στο κατσαρολάκι ,το μάτι της κουζίνας στο μέτριο και ταυτόχρονα ρίχνουμε το πράσο να μαραθεί ελαφρά . Έπειτα από ένα λεπτό τα μανιτάρια . Ανακατεύουμε συνεχώς. Ρίχνουμε αλάτι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να μαραθούν τα μανιτάρια . Στο διάστημα αυτό (που δεν είναι παρά μερικά λεπτά) τα δύο υλικά έχουν βγάλει , που λένε, τα ζουμιά τους και είναι έτοιμα να υποδεχθούν τα αβγά. . Τα ρίχνουμε μέσα και δεν σταματάμε να ανακατεύουμε. Αλατίζουμε ξανά ελαφρά . Σε λίγο θα φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να ψήνονται. Σε εκείνο το σημείο αποσύρουμε από τη φωτιά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα εκτός, για περίπου μισό λεπτό. Επαναφέρουμε στο μάτι χωρίς σταμάτημα στο ανακάτεμα για άλλο μισό λεπτό και ξαναποσύρουμε κάνοντας ότι και πριν. Επαναφέρουμε στο μάτι για ελάχιστο και η ομελέτα είναι έτοιμη. Σερβίρουμε στο πιάτο και πασπαλίζουμε με κομματάκια σχοινόπρασου για έξτρα μυρωδιά και γεύση.
Τα μυστικά σε αυτή την παρασκευή είναι δύο: δεν σταματάς καθόλου το ανακάτεμα και φροντίζεις η ομελέτα να κρατήσει την υγρασία της. Οι χρόνοι που αναφέρω για απόσυρση από τη φωτιά και επαναφορά είναι και λίγο σχετικοί με τη δύναμη του ματιού της κουζίνας. Μπορεί να χρειαστεί κάποια προσαρμογή μερικών δευτερολέπτων.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Αυτά τα γευστικά για σήμερα Σοφάκη μου
Σε φιλώ γλυκά.
Καληνύχτα
Συνεχίζοντας τον αγώνα κατά των κιλών μπορώ να πω ότι τα πάω καλά. Το θέμα είναι ότι θα μπορούσα να τα είχα πάει και καλύτερα, αλλά έχω βάλει σαν στόχο , εκτός από το να κάνω μία ισορροπημένη διατροφή με σκοπό την απώλεια βάρους να διατηρήσω σε καλά επίπεδα και την ψυχική μου υγεία. Αυτό , καλή μου φίλη, έχει σαν επακόλουθο ότι εκεί που θα μπορούσα να είχα χάσει περί τα 6 κιλά ακολουθώντας πιστά τη διατροφή εγώ να είμαι στα 4. Σε αυτό πάνω θα έρθω να σχολιάσω "σιγά τα ωά!!". Ο χρόνος είναι με το μέρος μου κι έτσι δεν σκοτίζομαι αν μου έρθει να φάω κι ένα κουλουράκι με τον καφέ, άμα λάχει.
Εκεί, παρόλα αυτά ,που πρέπει να με επιπλήξω είναι όσον αφορά τη γυμναστική. Μπορεί το περπάτημα να το τιμώ ιδιαιτέρως αλλά αισθάνομαι, από του ήχους που κάνουν οι κλειδώσεις μου,ότι δεν είναι αρκετό. Δεν μπορεί να τρίζεις σαν αγρασάριστος μεντεσές και να αγνοείς επιδεικτικά τα σημάδια που σου στέλνει το κορμί σου. Χρειάζομαι επειγόντως ξεσκούριασμα κι όχι μόνον για να καμαρώνω το καλοκαίρι στην παραλία , αλλά κυρίως γιατί με κάνει κι αισθάνομαι πιο υγιής και χαμογελάω περισσότερο. Είναι μεγάλη υπόθεση ότι έχω και τον χρόνο αλλά και την ευχέρεια να το κάνω. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν. Πήρα λοιπόν μία απόφαση. Θα πάω να γραφτώ σε γυμναστήριο!! Δύο φορές έχω δοκιμάσει την εμπειρία του γυμναστηρίου. Η μία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και ακόμη την σκέφτομαι νοσταλγικά. Γυμναζόμουν τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα, για τουλάχιστον μιάμιση ώρα κάθε μέρα. Και αυτό όχι για ένα και δύο μήνες, ένα χρόνο σχεδόν κράτησε αυτός ο οίστρος.Γιατί το σταμάτησα; Έπιασα δουλειά με ωράριο πολύωρο. Όταν μετά από καιρό ένιωσα πως ήμουν έτοιμη να ξαναρχίσω κατάλαβα πως η δουλειά ήταν μεγάλος παράγοντας κούρασης κι έτσι δεν πήγε πολύ μακριά, κράτησε περίπου τρεις μήνες. Αυτό που κατάλαβα πάντως είναι ότι το γυμναστήριο μου πάει. Όχι τόσο τα βάρη και οι κοιλιακοί αλλά τα προγράμματα με μουσική και ένταση. Καλοί και οι κοιλιακοί αλλά όχι για πολλή ώρα. Λέω να δοκιμάσω και τη zumba Σοφάκη να δω τι σόι πράγμα είναι κι αυτή η μόδα. Έχουμε εδώ κοντά στο σπίτι ένα γυμναστήριο και σχεδιάζω να πάω αύριο να ρωτήσω. Θα σε ενημερώσω σχετικώς.
Επειδή όμως στη ζωή από τις μεγαλύτερες απολαύσεις είναι το φαγητό έχω σήμερα να προτείνω και μία ομελέτα που έφτιαξε ο Γιώργος την Παρασκευή. Τη δοκίμασα (εγώ είχα φάβα στο πρόγραμμα ) κι έχω να πω ότι είναι από τις πιο επιτυχημένες που έχει κάνει. Χρησιμοποίησε μία τεχνική στο φτιάξιμο που την είχε δει από τον Gordon Raamsey . Είναι ελαφρώς πιο μπελαλίδικη από το απλό "άστο στο τηγάνι να ψηθεί" της ομελέτας, όπως την κάνουμε συνήθως, αλλά θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο. Τα υλικά τα έβαλε ο Γιώργος Πάμε λοιπόν
Ομελέτα α λα Giorgio
Για μία ανδρική μερίδα
3 αβγά (για μένα βάζω δύο)
2 κουταλιές της σούπας γάλα
1/2 πράσο (μόνο το άσπρο)
3 ασπρομανίταρα
Μισή κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
Σχοινόπρασο για το τέλος
Αλάτι
Αυτή τη φορά επέλεξε να το κάνει σε μικρό,αντικολλητικό κατσαρολάκι και όχι
στο τηγάνι που φτιάχνει συνήθως τις ομελέτες. Αυτό γιατί διευκολύνει την κατάσταση όσον
αφορά το ανακάτεμα .
Σπάμε τα αβγά σε ένα σκεύος (εμείς τα σπάμε σε ένα πλαστικό σέικερ γιατί είναι πιο εύκολο
στο χτύπημα. Το κάνεις σαν φραπέ!!) και προσθέτουμε το γάλα. Για τους αμύητους (διότι τελευταία έχω αυτοαναγορευτεί master chef της οικίας ), το γάλα βοηθάει την ομελέτα να γίνει πιο αφράτη. Χτυπάμε τα αβγά αλύπητα.
Ψιλοκόβουμε το πράσο , και τα μανιτάρια σε τέταρτα.
Βάζουμε το λάδι στο κατσαρολάκι ,το μάτι της κουζίνας στο μέτριο και ταυτόχρονα ρίχνουμε το πράσο να μαραθεί ελαφρά . Έπειτα από ένα λεπτό τα μανιτάρια . Ανακατεύουμε συνεχώς. Ρίχνουμε αλάτι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να μαραθούν τα μανιτάρια . Στο διάστημα αυτό (που δεν είναι παρά μερικά λεπτά) τα δύο υλικά έχουν βγάλει , που λένε, τα ζουμιά τους και είναι έτοιμα να υποδεχθούν τα αβγά. . Τα ρίχνουμε μέσα και δεν σταματάμε να ανακατεύουμε. Αλατίζουμε ξανά ελαφρά . Σε λίγο θα φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να ψήνονται. Σε εκείνο το σημείο αποσύρουμε από τη φωτιά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα εκτός, για περίπου μισό λεπτό. Επαναφέρουμε στο μάτι χωρίς σταμάτημα στο ανακάτεμα για άλλο μισό λεπτό και ξαναποσύρουμε κάνοντας ότι και πριν. Επαναφέρουμε στο μάτι για ελάχιστο και η ομελέτα είναι έτοιμη. Σερβίρουμε στο πιάτο και πασπαλίζουμε με κομματάκια σχοινόπρασου για έξτρα μυρωδιά και γεύση.
Τα μυστικά σε αυτή την παρασκευή είναι δύο: δεν σταματάς καθόλου το ανακάτεμα και φροντίζεις η ομελέτα να κρατήσει την υγρασία της. Οι χρόνοι που αναφέρω για απόσυρση από τη φωτιά και επαναφορά είναι και λίγο σχετικοί με τη δύναμη του ματιού της κουζίνας. Μπορεί να χρειαστεί κάποια προσαρμογή μερικών δευτερολέπτων.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Αυτά τα γευστικά για σήμερα Σοφάκη μου
Σε φιλώ γλυκά.
Καληνύχτα
Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013
Κυριακή στο χωριό μου (το ένα από τα δύο)
Αγαπημένη μου Σόφη,
Κυριακή σήμερα και την ώρα που ετοιμάζαμε φαγητό με τον Γιώργο (πανσετούλες λεπτές στο αντικολλητικό τηγάνι χωρίς λάδι και πατάτες, από το χωριό, στο φούρνο με την φλούδα τους . Εξαιρετικά όλα, να προσθέσω) πήρε τηλέφωνο η Νικόλ και μας είπε ότι έδειχνε σε επανάληψη την εκπομπή "Κυριακή στο Χωριό" που είχε πάει στο χωριό μου.
Το χωριό μου λοιπόν βρίσκεται στην ορεινή Καβάλα και έχει το πολύ αστείο όνομα, Λεκάνη! Αυτό βέβαια έχει και την δικαιολογία του, διότι αλλιώς θα έπρεπε να ψάξουμε για τον χωριανό με την περίεργη αίσθηση του χιούμορ.Η Λεκάνη λοιπόν είναι χτισμένη μέσα σε μία φυσική λεκάνη.Στα πολύ, πολύ παλιά χρόνια η λεκάνη αυτή ήταν ο κρατήρας ενός ηφαιστείου στη λάβα του οποίου, φαντάζομαι, θα χρωστάει εν μέρει την εύφορη της γη .Ολόγυρα έχει ορεινούς όγκους και στη μέση απλωμένα, ανάμεσα σε δέντρα και χωράφια, αναπαύονται τα, χαρακτηριστικά των ελληνικών χωριών, σπίτια με τις κεραμοσκεπές. Χιόνια το χειμώνα , δροσιά το καλοκαίρι κι ένας τόπος ευλογημένος να παράγει ό,τι λαχταράει.
Η εκπομπή ήταν γυρισμένη εκεί στις αρχές του 2010. Θυμάμαι είχαμε πάει με τον Γιώργο και μάλιστα με το αείμνηστο Colt. Ίσως να ήταν και η τελευταία "ειδική" διαδρομή που έκανε μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου που μας αποχαιρέτησε (may it rest in iron peace).Ο δρόμος "άντερο", με τη διαδοχή των στροφών να φέρνει κύματα ενθουσιασμού στον Γιώργο (το λούνα παρκ του τέτοιοι δρόμοι) και κύματα ναυτίας σε εμένα που είχα καιρό να θυμηθώ γιατί δεν είχα τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτόν όντας παιδί.Παρόλα αυτά , αν ο οδηγός του οχήματος το δει λιγότερο σαν διαδρομή του ράλυ Ακρόπολης και περισσότερο σαν εκδρομή μπορεί πραγματικά το φυσικό κάλλος να σε αποζημιώσει. Το καταπληκτικό είναι πως δεν παίζει ρόλο η εποχή,όποτε κι αν περάσεις απο εκεί θα έχει κάτι να σου δώσει να γεμίσεις με ομορφιά τα μάτια σου.
Εκείνη η ημέρα ήταν μουντή. Κατά διαστήματα έβρεχε και η υγρασία έκανε πάρτυ στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού όπου είχε στηθεί το "σκηνικό" της εκπομπής. Όταν φτάσαμε ο μπαμπάς και η μαμά ήταν ήδη εκεί. Αν και ο καιρός δεν βοηθούσε πολύ, υπήρχε μια αύρα χαράς παντού, σαν πανηγύρι,σαν να ήταν 15 Αύγουστος. Μεγάλα πανηγύρια στο χωριό κάθε 15 Αύγουστο. Αν και δεν είναι η μεγάλη εκκλησία του χωριού που γιορτάζει, αλλά το εκκλησάκι της Παναγιάς επάνω στο βουνό, οι Λεκανιώτες τιμούσαν και τιμούν την Χάρη της με κατάνυξη , όλων των ειδών. Πόσων ειδών κατανύξεις υπάρχουν; Ε, πως βρε Σοφάκη.Εκτός από την θρησκευτική υπάρχει και η κρασοκατάνυξη. Δίνει και παίρνει το κρασί, αρετσίνωτο και μη, καθώς και το τσίπουρο. Κι επειδή πιοτό και γλέντι δεν νοείται δίχως ποντιακή λύρα, σε χωριό με συντριπτικό ποσοστό ποντιακού πληθυσμού , κάπου εκεί λίγο μετά το σούρουπο την παραμονή της γιορτής ,τα γύρω βουνά αντηχούν από από τη γλυκολαλιά του "κεμεντζέ". Παλιά το γλέντι ξεκινούσε την παραμονή στο χωριό με 2-3 διαφορετικές ορχήστρες να παίζουν κατά μήκος του κεντρικού δρόμου ξεκινώντας από την πλατεία, περνώντας από το ύψος του σχολείου και καταλήγοντας πριν τα τελευταία σπίτια κάπου κοντά στις δύο καφετέριες. Την επόμενη μέρα μεταφέρονταν στο βουνό όπου από το πρωί, μετά τη λειτουργία στο εκκλησάκι , δεν μπορούσες να βρεις μέρος να σταθείς από τον κόσμο και η μύτη σου έχανε το λογαριασμό από τις φουφούδες και τα ψητά που φιλοξενούσαν.Το βράδυ η δράση ξαναγυρνούσε πίσω στο χωριό για μία τελευταία δόση κρεπάλης πριν η "σεμνή τελετή" να λάβει τέλος. Είναι αλήθεια πως έχω πολλά χρόνια να ξαναπεράσω εκείνες τις μέρες στο χωριό και δεν ξέρω πως ακριβώς είναι τα πράγματα. Από αυτά πάντως που ακούω το ποντιακό γλέντι του 15 Αύγουστου θα εκλείψει από τη Λεκάνη μαζί με τον τελευταίο της κάτοικο.
Δεν θυμάμαι αν μείναμε μέχρι να τελειώσει η εκπομπή ή αν φύγαμε λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Θυμάμαι όμως ότι η πείνα είχε απειλητικά κάνει την εμφάνισή της και μαζί με το γεγονός ότι η υγρασία είχε φτάσει λίγο πριν από το μεδούλι, αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο για το βουνό και την ταβέρνα που υπάρχει εκεί με εδέσματα ένα κι ένα φτιαγμένα με προϊόντα της περιοχής από τα χεράκια των γυναικών του χωριού. Αφού η μαμά έκανε το καθήκον της και σύμφωνα με την προφητεία του Andy Warhol κέρδισε τα λεπτά δημοσιότητας που της αναλογούσαν (πήγε κι έκατσε πίσω από τη θεία Λίτσα ώστε να την πιάνει η κάμερα την ώρα που εκείνη θα έλεγε τι φαγητά έκανε!!Θεά η μαμά.) μπήκαμε στο αυτοκίνητο και με παρέα την Λένα (ξαδέρφη του μπαμπά και κουμπάρα) και την κόρη της Νικολέτα, πήραμε τον ανήφορο για το Καράμελικ (εκεί όλα τα μέρη έχουν τα τούρκικα προσωνυμία τους και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω και τα ελληνικά). Ω, το βουνό!!Τι μεγαλείο!Ακόμη και η λίγη ομίχλη που όσο ανεβαίναμε καθόταν σαν ενοχλητική ,χωρίς χρήση κουνουπιέρα το καταχείμωνο, δεν μπορούσε να κρύψει την ομορφιά. Όταν φτάσαμε στην ταβέρνα θυμάμαι να λέω στον Γιώργο για τις μνήμες που είχα από εκείνο το μέρος σαν παιδί και να ξαναγυρίζω στο παρόν από τον πνιχτό ήχο του στομαχιού που γουργούριζε. Η επόμενή μου μνήμη είναι μία μερίδα φρεσκοτηγανισμένα κεφτεδάκια κοντά σε μία μεγάλη, εμαγιέ ξυλόσομπα. Το πόσο ευφράνθηκε ο
ουρανίσκος μου δεν μπορώ να περιγράψω! Καμιά φορά όλα πρέπει να είναι στη θέση τους για να φτιάξεις την τέλεια ανάμνηση.Εκείνη την ημέρα ήταν. Η παρέα, ο μουντός χειμωνιάτικος καιρός, το βουνό, η "Κυριακή στο Χωριό" και τα κεφτεδάκια.
Τι περίεργο πάντως. Αυτό το σαββατοκύριακο θέλαμε να πάμε στο χωριό για εκδρομή και πεζοπορία στο βουνό. Το αναβάλαμε γιατί ο καιρός ήταν βροχερός και οι λάσπες στα χωμάτινα μονοπάτια του βουνού δεν ήταν κάτι που φαινόταν δελεαστικό. Είδες όμως Σοφάκη; Αφού δεν πήγαμε εμείς στο
χωριό ήρθε , κατά μία έννοια, το χωριό σε εμάς. Μας έφερε ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία για να πάμε και μαζί τη θύμηση μιας τέλειας ανάμνησης. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έφερε μόνο αυτή . Το παλιό πέτρινο σπίτι της γιαγιάς Μαρίας με τα ξύλινα πατώματα που τρίζανε ! Τι θυμήθηκα τώρα...
 |
| Το χωριό μέσα στη "λεκάνη " του |
Το χωριό μου λοιπόν βρίσκεται στην ορεινή Καβάλα και έχει το πολύ αστείο όνομα, Λεκάνη! Αυτό βέβαια έχει και την δικαιολογία του, διότι αλλιώς θα έπρεπε να ψάξουμε για τον χωριανό με την περίεργη αίσθηση του χιούμορ.Η Λεκάνη λοιπόν είναι χτισμένη μέσα σε μία φυσική λεκάνη.Στα πολύ, πολύ παλιά χρόνια η λεκάνη αυτή ήταν ο κρατήρας ενός ηφαιστείου στη λάβα του οποίου, φαντάζομαι, θα χρωστάει εν μέρει την εύφορη της γη .Ολόγυρα έχει ορεινούς όγκους και στη μέση απλωμένα, ανάμεσα σε δέντρα και χωράφια, αναπαύονται τα, χαρακτηριστικά των ελληνικών χωριών, σπίτια με τις κεραμοσκεπές. Χιόνια το χειμώνα , δροσιά το καλοκαίρι κι ένας τόπος ευλογημένος να παράγει ό,τι λαχταράει.
 |
| Το χωριό χιονισμένο.Ποιος ξεχωρίζει τα σπίτια ; |
Η εκπομπή ήταν γυρισμένη εκεί στις αρχές του 2010. Θυμάμαι είχαμε πάει με τον Γιώργο και μάλιστα με το αείμνηστο Colt. Ίσως να ήταν και η τελευταία "ειδική" διαδρομή που έκανε μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου που μας αποχαιρέτησε (may it rest in iron peace).Ο δρόμος "άντερο", με τη διαδοχή των στροφών να φέρνει κύματα ενθουσιασμού στον Γιώργο (το λούνα παρκ του τέτοιοι δρόμοι) και κύματα ναυτίας σε εμένα που είχα καιρό να θυμηθώ γιατί δεν είχα τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτόν όντας παιδί.Παρόλα αυτά , αν ο οδηγός του οχήματος το δει λιγότερο σαν διαδρομή του ράλυ Ακρόπολης και περισσότερο σαν εκδρομή μπορεί πραγματικά το φυσικό κάλλος να σε αποζημιώσει. Το καταπληκτικό είναι πως δεν παίζει ρόλο η εποχή,όποτε κι αν περάσεις απο εκεί θα έχει κάτι να σου δώσει να γεμίσεις με ομορφιά τα μάτια σου.
Εκείνη η ημέρα ήταν μουντή. Κατά διαστήματα έβρεχε και η υγρασία έκανε πάρτυ στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού όπου είχε στηθεί το "σκηνικό" της εκπομπής. Όταν φτάσαμε ο μπαμπάς και η μαμά ήταν ήδη εκεί. Αν και ο καιρός δεν βοηθούσε πολύ, υπήρχε μια αύρα χαράς παντού, σαν πανηγύρι,σαν να ήταν 15 Αύγουστος. Μεγάλα πανηγύρια στο χωριό κάθε 15 Αύγουστο. Αν και δεν είναι η μεγάλη εκκλησία του χωριού που γιορτάζει, αλλά το εκκλησάκι της Παναγιάς επάνω στο βουνό, οι Λεκανιώτες τιμούσαν και τιμούν την Χάρη της με κατάνυξη , όλων των ειδών. Πόσων ειδών κατανύξεις υπάρχουν; Ε, πως βρε Σοφάκη.Εκτός από την θρησκευτική υπάρχει και η κρασοκατάνυξη. Δίνει και παίρνει το κρασί, αρετσίνωτο και μη, καθώς και το τσίπουρο. Κι επειδή πιοτό και γλέντι δεν νοείται δίχως ποντιακή λύρα, σε χωριό με συντριπτικό ποσοστό ποντιακού πληθυσμού , κάπου εκεί λίγο μετά το σούρουπο την παραμονή της γιορτής ,τα γύρω βουνά αντηχούν από από τη γλυκολαλιά του "κεμεντζέ". Παλιά το γλέντι ξεκινούσε την παραμονή στο χωριό με 2-3 διαφορετικές ορχήστρες να παίζουν κατά μήκος του κεντρικού δρόμου ξεκινώντας από την πλατεία, περνώντας από το ύψος του σχολείου και καταλήγοντας πριν τα τελευταία σπίτια κάπου κοντά στις δύο καφετέριες. Την επόμενη μέρα μεταφέρονταν στο βουνό όπου από το πρωί, μετά τη λειτουργία στο εκκλησάκι , δεν μπορούσες να βρεις μέρος να σταθείς από τον κόσμο και η μύτη σου έχανε το λογαριασμό από τις φουφούδες και τα ψητά που φιλοξενούσαν.Το βράδυ η δράση ξαναγυρνούσε πίσω στο χωριό για μία τελευταία δόση κρεπάλης πριν η "σεμνή τελετή" να λάβει τέλος. Είναι αλήθεια πως έχω πολλά χρόνια να ξαναπεράσω εκείνες τις μέρες στο χωριό και δεν ξέρω πως ακριβώς είναι τα πράγματα. Από αυτά πάντως που ακούω το ποντιακό γλέντι του 15 Αύγουστου θα εκλείψει από τη Λεκάνη μαζί με τον τελευταίο της κάτοικο.
Δεν θυμάμαι αν μείναμε μέχρι να τελειώσει η εκπομπή ή αν φύγαμε λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Θυμάμαι όμως ότι η πείνα είχε απειλητικά κάνει την εμφάνισή της και μαζί με το γεγονός ότι η υγρασία είχε φτάσει λίγο πριν από το μεδούλι, αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο για το βουνό και την ταβέρνα που υπάρχει εκεί με εδέσματα ένα κι ένα φτιαγμένα με προϊόντα της περιοχής από τα χεράκια των γυναικών του χωριού. Αφού η μαμά έκανε το καθήκον της και σύμφωνα με την προφητεία του Andy Warhol κέρδισε τα λεπτά δημοσιότητας που της αναλογούσαν (πήγε κι έκατσε πίσω από τη θεία Λίτσα ώστε να την πιάνει η κάμερα την ώρα που εκείνη θα έλεγε τι φαγητά έκανε!!Θεά η μαμά.) μπήκαμε στο αυτοκίνητο και με παρέα την Λένα (ξαδέρφη του μπαμπά και κουμπάρα) και την κόρη της Νικολέτα, πήραμε τον ανήφορο για το Καράμελικ (εκεί όλα τα μέρη έχουν τα τούρκικα προσωνυμία τους και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω και τα ελληνικά). Ω, το βουνό!!Τι μεγαλείο!Ακόμη και η λίγη ομίχλη που όσο ανεβαίναμε καθόταν σαν ενοχλητική ,χωρίς χρήση κουνουπιέρα το καταχείμωνο, δεν μπορούσε να κρύψει την ομορφιά. Όταν φτάσαμε στην ταβέρνα θυμάμαι να λέω στον Γιώργο για τις μνήμες που είχα από εκείνο το μέρος σαν παιδί και να ξαναγυρίζω στο παρόν από τον πνιχτό ήχο του στομαχιού που γουργούριζε. Η επόμενή μου μνήμη είναι μία μερίδα φρεσκοτηγανισμένα κεφτεδάκια κοντά σε μία μεγάλη, εμαγιέ ξυλόσομπα. Το πόσο ευφράνθηκε ο
 |
| Άλλη εποχή, ίδια ομορφιά. |
Τι περίεργο πάντως. Αυτό το σαββατοκύριακο θέλαμε να πάμε στο χωριό για εκδρομή και πεζοπορία στο βουνό. Το αναβάλαμε γιατί ο καιρός ήταν βροχερός και οι λάσπες στα χωμάτινα μονοπάτια του βουνού δεν ήταν κάτι που φαινόταν δελεαστικό. Είδες όμως Σοφάκη; Αφού δεν πήγαμε εμείς στο
χωριό ήρθε , κατά μία έννοια, το χωριό σε εμάς. Μας έφερε ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία για να πάμε και μαζί τη θύμηση μιας τέλειας ανάμνησης. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έφερε μόνο αυτή . Το παλιό πέτρινο σπίτι της γιαγιάς Μαρίας με τα ξύλινα πατώματα που τρίζανε ! Τι θυμήθηκα τώρα...
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013
Κι αν σου κάτσει ... ;
Αγαπημένη μου Σόφη,
Όχι δεν κερδίσαμε το joker, αν και καθόλου δεν θα με χαλούσε. Θυμάμαι μία φοβερή ατάκα που είχε πει ο Βαλτινός , όντας ο πρωταγωνιστής στον " Βιολιστή στη στέγη"
" Τα λεφτά λένε είναι κατάρα. Θεέ μου στείλε μου αυτή την κατάρα. Θα την αντέξω !!"
Τέλος πάντων, δεν είναι το θέμα μας σήμερα τα λεφτά.Καταναλώνουν τόσο πολύ χρόνο στην καθημερινότητά μας που αρνούμαι να τα βάλω και στην κουβέντα μας Σοφάκη, Τουλάχιστον όχι σήμερα. Προς τι τότε το σλόγκαν του joker θα ρωτήσεις.
Καλή μου Σόφη και αυτό τον καιρό σκέφτομαι αυτό που όλοι λένε περί της κρίσης. Από παντού ακούγεται ότι μέσα από κάθε δύσκολη περίοδο στη ζωή πάντα υπάρχουν ευκαιρίες να κάνεις καινούρια πράγματα. Έτσι κι εγώ είπα να αδράξω την ευκαιρία, τώρα που δεν δουλεύω και δεν έχω υποχρεώσεις άλλες (τις οποίες για να είμαι ειλικρινής ελπίζω να αποκτήσω στο εγγύς μέλλον γιατί πολύ το θέλουμε ) και να καλλιεργήσω κάτι που αγαπώ. Λέω να μάθω να γράφω! Έχω ξεκινήσει δειλά με το πρώτο ανάγνωσμα για το πως να γράφεις που λέγεται "Πως να γράψεις" .Τόσο απλά. Είναι ένα ευχάριστο βιβλίο της Μανίνας Ζουμπουλάκη (αυτό το όνομα Μανίνα πόσες αναμνήσεις μπορεί να μου φέρνει. Γεμίζουν τα μάτια μου εξώφυλλα!) που έχει πολλά εύστοχα πράγματα μέσα. Θεώρησα σωστό να ξεκινήσω με κάτι απλό και εύπεπτο ώστε να έχω μία ομαλή εξέλιξη. Μέσα σε όλα αναφέρει πως για να γίνεις καλός συγγραφέας πρέπει να διαβάζεις πολύ και να γράφεις πολύ. Να γράφεις ό,τι σου έρθει στο κεφάλι. Στην αρχή θα είναι ασύνδετο και τσαπατσούλικο. Με τον καιρό και την άσκηση θα γίνει όμορφο και στρωτό και αν υπάρχει ταλέντο θα γίνει κάτι πολύ καλό.Η άσκηση είναι πολύ βασικό.λέει. ¨Αναφέρει και μερικές ασκήσεις τις οποίες θα τις κάνω και θα χρειαστώ μάλλον και τη βοήθειά σου Σοφάκη ( και αγαπητή παρέα).
Κι αν μου κάτσει Σοφάκη; Μπορεί να μου αλλάξει τη ζωή. Εννοείται βέβαια πως δεν τρέφω την ψευδαίσθηση ότι θα γίνω Ντοστογιέφσκι, ούτε ότι θα βγάλω πολλά λεφτά γράφοντας. Σίγουρα όμως θα μου αλλάξει τη ζωή. Είναι κάτι που αγαπώ από τότε που ήμουν παιδί και ποτέ δεν το είδα πιο σοβαρά.Θα το κάνω. Γιατί; Και σε εργαστήριο δημιουργικής γραφής θα ήθελα να πάω αλλά αυτά ξεκινούν το Σεπτέμβριο οπότε μάλλον έχω αργήσει. Επιφυλάσσομαι όμως. Να είμαστε καλά και όλα θα γίνουν.Και που ξέρεις ίσως από εδώ και πέρα η ζωή να μου φέρει μόνο καλά, έτσι για αποζημίωση για τα προηγούμενα δύο χρόνια και ένα από αυτά να είναι κι αυτό. Αν πάλι δεν "κάτσει" σκέψου πόσα πράγματα θα έχω κερδίσει και πόσες στιγμές δημιουργικής αγωνίας θα έχω βιώσει. Είναι win- win situation που λένε και στα "ξενικά". Κερδίζεις όπως και να έχει.
Αυτό ήθελα να μοιραστώ σήμερα μαζί σου καλή μου φιλενάδα Φαντάζομαι να ξέρεις το πόσο σημαντικό ρόλο έχεις παίξει στο να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ πιο εντατικά με το γράψιμο.Είσαι το χαρτί και το μελάνι μου, για να χρησιμοποιήσω μία πιο ρομαντική μεταφορά. Θα ήταν τόσο ψυχρό να πω , είσαι τα πλήκτρα και η οθόνη μου. Σ'ευχαριστώ Σοφάκη μου.
Σε φιλώ γλυκιά μου και σε καληνυχτώ
ΥΓ Το τρέξιμο, όπως ίσως αναμενόταν έχει μείνει πίσω , αλλά έχει έρθει πολύ δυναμικά στο προσκήνιο και το αντικατέστησε το μπόλικο περπάτημα για μένα και το ποδήλατο (ναι είχαμε και επίσημα έναρξη της ποδηλατικής περιόδου) για τον Γιώργο. Σήμερα κατεβήκαμε στο κέντρο και περπατούσαμε 1,5 ώρα. Μπράβο μας!!Χαχαχαχαχα. Φιλιά κοριτσάκι
Όχι δεν κερδίσαμε το joker, αν και καθόλου δεν θα με χαλούσε. Θυμάμαι μία φοβερή ατάκα που είχε πει ο Βαλτινός , όντας ο πρωταγωνιστής στον " Βιολιστή στη στέγη"
" Τα λεφτά λένε είναι κατάρα. Θεέ μου στείλε μου αυτή την κατάρα. Θα την αντέξω !!"
Τέλος πάντων, δεν είναι το θέμα μας σήμερα τα λεφτά.Καταναλώνουν τόσο πολύ χρόνο στην καθημερινότητά μας που αρνούμαι να τα βάλω και στην κουβέντα μας Σοφάκη, Τουλάχιστον όχι σήμερα. Προς τι τότε το σλόγκαν του joker θα ρωτήσεις.
Καλή μου Σόφη και αυτό τον καιρό σκέφτομαι αυτό που όλοι λένε περί της κρίσης. Από παντού ακούγεται ότι μέσα από κάθε δύσκολη περίοδο στη ζωή πάντα υπάρχουν ευκαιρίες να κάνεις καινούρια πράγματα. Έτσι κι εγώ είπα να αδράξω την ευκαιρία, τώρα που δεν δουλεύω και δεν έχω υποχρεώσεις άλλες (τις οποίες για να είμαι ειλικρινής ελπίζω να αποκτήσω στο εγγύς μέλλον γιατί πολύ το θέλουμε ) και να καλλιεργήσω κάτι που αγαπώ. Λέω να μάθω να γράφω! Έχω ξεκινήσει δειλά με το πρώτο ανάγνωσμα για το πως να γράφεις που λέγεται "Πως να γράψεις" .Τόσο απλά. Είναι ένα ευχάριστο βιβλίο της Μανίνας Ζουμπουλάκη (αυτό το όνομα Μανίνα πόσες αναμνήσεις μπορεί να μου φέρνει. Γεμίζουν τα μάτια μου εξώφυλλα!) που έχει πολλά εύστοχα πράγματα μέσα. Θεώρησα σωστό να ξεκινήσω με κάτι απλό και εύπεπτο ώστε να έχω μία ομαλή εξέλιξη. Μέσα σε όλα αναφέρει πως για να γίνεις καλός συγγραφέας πρέπει να διαβάζεις πολύ και να γράφεις πολύ. Να γράφεις ό,τι σου έρθει στο κεφάλι. Στην αρχή θα είναι ασύνδετο και τσαπατσούλικο. Με τον καιρό και την άσκηση θα γίνει όμορφο και στρωτό και αν υπάρχει ταλέντο θα γίνει κάτι πολύ καλό.Η άσκηση είναι πολύ βασικό.λέει. ¨Αναφέρει και μερικές ασκήσεις τις οποίες θα τις κάνω και θα χρειαστώ μάλλον και τη βοήθειά σου Σοφάκη ( και αγαπητή παρέα).
Κι αν μου κάτσει Σοφάκη; Μπορεί να μου αλλάξει τη ζωή. Εννοείται βέβαια πως δεν τρέφω την ψευδαίσθηση ότι θα γίνω Ντοστογιέφσκι, ούτε ότι θα βγάλω πολλά λεφτά γράφοντας. Σίγουρα όμως θα μου αλλάξει τη ζωή. Είναι κάτι που αγαπώ από τότε που ήμουν παιδί και ποτέ δεν το είδα πιο σοβαρά.Θα το κάνω. Γιατί; Και σε εργαστήριο δημιουργικής γραφής θα ήθελα να πάω αλλά αυτά ξεκινούν το Σεπτέμβριο οπότε μάλλον έχω αργήσει. Επιφυλάσσομαι όμως. Να είμαστε καλά και όλα θα γίνουν.Και που ξέρεις ίσως από εδώ και πέρα η ζωή να μου φέρει μόνο καλά, έτσι για αποζημίωση για τα προηγούμενα δύο χρόνια και ένα από αυτά να είναι κι αυτό. Αν πάλι δεν "κάτσει" σκέψου πόσα πράγματα θα έχω κερδίσει και πόσες στιγμές δημιουργικής αγωνίας θα έχω βιώσει. Είναι win- win situation που λένε και στα "ξενικά". Κερδίζεις όπως και να έχει.
Αυτό ήθελα να μοιραστώ σήμερα μαζί σου καλή μου φιλενάδα Φαντάζομαι να ξέρεις το πόσο σημαντικό ρόλο έχεις παίξει στο να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ πιο εντατικά με το γράψιμο.Είσαι το χαρτί και το μελάνι μου, για να χρησιμοποιήσω μία πιο ρομαντική μεταφορά. Θα ήταν τόσο ψυχρό να πω , είσαι τα πλήκτρα και η οθόνη μου. Σ'ευχαριστώ Σοφάκη μου.
Σε φιλώ γλυκιά μου και σε καληνυχτώ
ΥΓ Το τρέξιμο, όπως ίσως αναμενόταν έχει μείνει πίσω , αλλά έχει έρθει πολύ δυναμικά στο προσκήνιο και το αντικατέστησε το μπόλικο περπάτημα για μένα και το ποδήλατο (ναι είχαμε και επίσημα έναρξη της ποδηλατικής περιόδου) για τον Γιώργο. Σήμερα κατεβήκαμε στο κέντρο και περπατούσαμε 1,5 ώρα. Μπράβο μας!!Χαχαχαχαχα. Φιλιά κοριτσάκι
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013
Γηράσκω αεί διδασκόμενη.
Αγαπημένη μου Σόφι,
Ξεκινώ με ένα τσιτάτο:" Η γνώση είναι δύναμη " . Και συνεχίζω με ένα δεύτερο " Η ευτυχία δεν βρίσκεται στη γνώση ,αλλά στην απόκτηση της γνώσης" . Για να μην αδικήσω και κανέναν να αναφέρω ότι το πρώτο ανήκει στο Φ. Μπέικον και το δεύτερο στον Ε.Α.Πόε. Και τι μανία με έπιασε με τη γνώση , θα ρωτήσεις Σοφάκη ;
Εξηγούμαι λοιπόν. Στην αρχή του χρόνου μου είχε στείλει ο Ανδρέας μία ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία πολλά Πανεπιστήμια, από διάφορα μέρη του κόσμου, προσφέρουν μαθήματα , μέσω internet, πάνω σε ποικίλα θέματα . Το πρόγραμμα αυτό λέγεται coursera, τα μαθήματα είναι δωρεάν και αν τα ολοκληρώσεις με επιτυχία παίρνεις και μια βεβαίωση γι'αυτό. Μην φανταστείς ότι στο τέλος θα πάρεις πτυχίο και θα γίνεις νευροχειρούργος! Είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να γεμίζεις ελεύθερες ώρες (από αυτές έχω) και να μαθαίνεις καινούρια πράγματα. Όπως θα ξέρεις καλό μου Σοφάκη, τρέφω μεγάλη αγάπη για την τέχνη. την ιστορία, την αρχαιολογία, και γενικότερα για οτιδήποτε μπορεί να διευρύνει τη σκέψη. Κάνοντας μία αρχή και βασιζόμενη στη διεύρυνση της σκέψης δήλωσα συμμετοχή, για αρχή, στο μάθημα "Introduction to philoshopy" (Εισαγωγή στην Φιλοσοφία ).
Σαν τίτλος παραπέμπει σε ατελείωτες ώρες φλυαρίας,σε ερωτήματα τύπου "Τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος; " και αμέτρητες ώρες βαρεμάρας. Παρόλα αυτά δεν είχα τίποτε απολύτως να χάσω κι έτσι είπα να το δοκιμάσω. Τα μαθήματα ξεκίνησαν τη Δευτέρα. Όταν λέμε μαθήματα εννοούμε μερικά βίντεο κάθε εβδομάδα , συνολικής διάρκειας περίπου 45 λεπτών, με διαλέξεις σε απλή και κατανοητή γλώσσα. Τολμώ να πω ότι η πρώτη γεύση ήταν πολύ ικανοποιητική και διόλου βαρετή.Είδα τα βίντεο, έμαθα μερικές εισαγωγικές έννοιες σχετικά με τη φύση και την ουσία της φιλοσοφίας. Ξέρεις, δεν είναι μονάχα μερικές τάχα βαθυστόχαστες, δίχως νόημα, ερωτήσεις. Είναι κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον. Το συγκεκριμένο μάθημα γίνεται από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία. Όλα τα μαθήματα γίνονται στα αγγλικά πράγμα που σημαίνει ότι θα κάνω μία πολύ καλή εξάσκηση στη γλώσσα. Ήδη θυμήθηκα μερικές λέξεις που τις είχα ξεχασμένες στα αζήτητα. Άσε που στο forum συζητήσεων που υπάρχει είδα να γράφουν άνθρωποι από όλες τις γωνιές της γης. Η αλήθεια είναι ότι ψάρωσα από αυτά που έγραφαν γιατί μιλούσαν για σύγχρονους φιλόσοφους, για ταινίες με φιλοσοφικές αναζητήσεις. και άλλα τέτοια της διανόησης. Ψαρωτικά ε, Σοφάκη; Εγώ απλά διάβαζα κι ενημερωνόμουν.
Επτά εβδομάδες θα διαρκέσει το μάθημα και μετά έχω δηλώσει και για άλλα. Ίσως να τα βλέπω υπεραισιόδοξα θεωρώντας πως δεν θα βαρεθώ στη διάρκεια και δεν θα τα παρατήσω στη μέση. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να μην είμαι αισιόδοξη, Άλλωστε έτσι δεν πρέπει να είμαστε γενικότερα σαν άνθρωποι; Επενδύω στη γνώση γνωρίζοντας φυσικά ότι είναι τόσο πιθανό να με βοηθήσουν σε επαγγελματική αποκατάσταση, όσο και ο Ο. Α.Ε.Δ !!Σίγουρα όμως ό,τι μαθαίνεις σε κάνει καλύτερο και πιο δυνατό. Για να μην μιλήσω και για την ευτυχία στην απόκτηση της γνώσης και μακρηγορήσω Κάποτε είχα διαβάσει κάπου πως υπάρχει μόνο ένα σημείο σε αυτό το σύμπαν που μπορείς να βελτιώσεις και αυτό είναι ο εαυτός σου.Εύχομαι να μην σταματήσω ποτέ να προσπαθώ γι'αυτό.
Σε φιλώ κοριτσάκι μου
Καλή σου νύχτα
ΥΓ Αυτό είναι το site του Coursera https://www.coursera.org/ για όποιον έχει την περιέργεια και τον χρόνο.
Ξεκινώ με ένα τσιτάτο:" Η γνώση είναι δύναμη " . Και συνεχίζω με ένα δεύτερο " Η ευτυχία δεν βρίσκεται στη γνώση ,αλλά στην απόκτηση της γνώσης" . Για να μην αδικήσω και κανέναν να αναφέρω ότι το πρώτο ανήκει στο Φ. Μπέικον και το δεύτερο στον Ε.Α.Πόε. Και τι μανία με έπιασε με τη γνώση , θα ρωτήσεις Σοφάκη ;
Εξηγούμαι λοιπόν. Στην αρχή του χρόνου μου είχε στείλει ο Ανδρέας μία ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία πολλά Πανεπιστήμια, από διάφορα μέρη του κόσμου, προσφέρουν μαθήματα , μέσω internet, πάνω σε ποικίλα θέματα . Το πρόγραμμα αυτό λέγεται coursera, τα μαθήματα είναι δωρεάν και αν τα ολοκληρώσεις με επιτυχία παίρνεις και μια βεβαίωση γι'αυτό. Μην φανταστείς ότι στο τέλος θα πάρεις πτυχίο και θα γίνεις νευροχειρούργος! Είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να γεμίζεις ελεύθερες ώρες (από αυτές έχω) και να μαθαίνεις καινούρια πράγματα. Όπως θα ξέρεις καλό μου Σοφάκη, τρέφω μεγάλη αγάπη για την τέχνη. την ιστορία, την αρχαιολογία, και γενικότερα για οτιδήποτε μπορεί να διευρύνει τη σκέψη. Κάνοντας μία αρχή και βασιζόμενη στη διεύρυνση της σκέψης δήλωσα συμμετοχή, για αρχή, στο μάθημα "Introduction to philoshopy" (Εισαγωγή στην Φιλοσοφία ).
Σαν τίτλος παραπέμπει σε ατελείωτες ώρες φλυαρίας,σε ερωτήματα τύπου "Τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος; " και αμέτρητες ώρες βαρεμάρας. Παρόλα αυτά δεν είχα τίποτε απολύτως να χάσω κι έτσι είπα να το δοκιμάσω. Τα μαθήματα ξεκίνησαν τη Δευτέρα. Όταν λέμε μαθήματα εννοούμε μερικά βίντεο κάθε εβδομάδα , συνολικής διάρκειας περίπου 45 λεπτών, με διαλέξεις σε απλή και κατανοητή γλώσσα. Τολμώ να πω ότι η πρώτη γεύση ήταν πολύ ικανοποιητική και διόλου βαρετή.Είδα τα βίντεο, έμαθα μερικές εισαγωγικές έννοιες σχετικά με τη φύση και την ουσία της φιλοσοφίας. Ξέρεις, δεν είναι μονάχα μερικές τάχα βαθυστόχαστες, δίχως νόημα, ερωτήσεις. Είναι κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον. Το συγκεκριμένο μάθημα γίνεται από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία. Όλα τα μαθήματα γίνονται στα αγγλικά πράγμα που σημαίνει ότι θα κάνω μία πολύ καλή εξάσκηση στη γλώσσα. Ήδη θυμήθηκα μερικές λέξεις που τις είχα ξεχασμένες στα αζήτητα. Άσε που στο forum συζητήσεων που υπάρχει είδα να γράφουν άνθρωποι από όλες τις γωνιές της γης. Η αλήθεια είναι ότι ψάρωσα από αυτά που έγραφαν γιατί μιλούσαν για σύγχρονους φιλόσοφους, για ταινίες με φιλοσοφικές αναζητήσεις. και άλλα τέτοια της διανόησης. Ψαρωτικά ε, Σοφάκη; Εγώ απλά διάβαζα κι ενημερωνόμουν.
Επτά εβδομάδες θα διαρκέσει το μάθημα και μετά έχω δηλώσει και για άλλα. Ίσως να τα βλέπω υπεραισιόδοξα θεωρώντας πως δεν θα βαρεθώ στη διάρκεια και δεν θα τα παρατήσω στη μέση. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να μην είμαι αισιόδοξη, Άλλωστε έτσι δεν πρέπει να είμαστε γενικότερα σαν άνθρωποι; Επενδύω στη γνώση γνωρίζοντας φυσικά ότι είναι τόσο πιθανό να με βοηθήσουν σε επαγγελματική αποκατάσταση, όσο και ο Ο. Α.Ε.Δ !!Σίγουρα όμως ό,τι μαθαίνεις σε κάνει καλύτερο και πιο δυνατό. Για να μην μιλήσω και για την ευτυχία στην απόκτηση της γνώσης και μακρηγορήσω Κάποτε είχα διαβάσει κάπου πως υπάρχει μόνο ένα σημείο σε αυτό το σύμπαν που μπορείς να βελτιώσεις και αυτό είναι ο εαυτός σου.Εύχομαι να μην σταματήσω ποτέ να προσπαθώ γι'αυτό.
Σε φιλώ κοριτσάκι μου
Καλή σου νύχτα
ΥΓ Αυτό είναι το site του Coursera https://www.coursera.org/ για όποιον έχει την περιέργεια και τον χρόνο.