Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Απέ την Πόλη έρχομαι (vol.2 )

Αγαπημένη μου Σόφη,

   Η πρώτη μας "βόλτα" στην Πόλη τελείωσε με την υπόσχεση ότι θα τα ξαναλέγαμε με επιπλέον πληροφορίες. Έστω λοιπόν ότι έχεις κάνει μία φορά το ταξίδι , έχεις πάρει μία πρώτη δόση, έχεις δει τα βασικά , έχεις αποκτήσει τις πρώτες μυρωδιές ο καιρός περνάει κι έρχεται η ώρα να ξαναπάς. Από τη δική μου μικρή εμπειρία έχω να προτείνω τα εξής για κάτι διαφορετικό από την προηγούμενη φορά.

1.Το προσκύνημα 
Δεν ξέρω αν σαν συμβουλή άπτεται των πιστεύω και των θεολογικών αναγκών του καθενός αλλά το προσκύνημα στις εκκλησίες και ιδιαίτερα στο Πατριαρχείο , που συνήθως γίνονται την ίδια μέρα , είναι ένα από αυτά που η μία φορά δεν τα κάνει αρκετά. Ακόμη και για middle class Christians η συγκίνηση από την ιστορική συνέχεια των χώρων (το είχαμε πει και την προηγούμενη φορά) έχει από μόνη της ξεχωριστή αξία. Στο κάτω - κάτω της γραφής , ένα κεράκι αναμμένο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

2.Υποθαλάσσια σήραγγα  - Ασιατική πλευρά  (Kadikoy )
Ένα από τα πολλά μεγάλα έργα που έγιναν αυτό τον καιρό στην Πόλη είναι και η υποθαλάσσια σήραγγα για το πέρασμα από την Ευρωπαϊκή στην Ασιατική πλευρά. Χθες συμπλήρωσε μόλις ένα μήνα λειτουργίας κι εμείς ήμασταν από του τυχερούς που την επισκεφθήκαμε στις πρώτες 15 μέρες της. Φυσικά δεν έχει κάτι διαφορετικό από το παίρνεις το μετρό.Παρόλα αυτά η αίσθηση που έχεις για το 1,4 χιλιόμετρο, σε μονάδα χρόνου 4 λεπτά, που είσαι κάτω από το νερό είναι λίγο περίεργη αν την βάλεις στο μυαλό σου. Το θέμα είναι ότι μέσα σε μερικά λεπτά ήμασταν στην απέναντι πλευρά του Βοσπόρου, κάτι που αλλιώς θα έπαιρνε πολύ περισσότερη ώρα , ακόμη μεγαλύτερη διαδικασία και σίγουρα περισσότερα από το 1,1 ευρώ που δώσαμε για να πάμε (και αντίστοιχα να γυρίσουμε φυσικά ).
Η πραγματική αξία βέβαια του έργου είναι ότι δίνει στον επισκέπτη τη δυνατότητα (και στους κατοίκους βέβαια αλλά στην παρούσα φάση ο επισκέπτης μας ενδιαφέρει) να πάει εύκολα στην Ασιατική πλευρά. Άλλωστε η στάση Yenikapi είναι κοντά στο Kapali carsi από όπου σίγουρα θα περάσει το τουριστικό λεωφορείο. Μία παράκληση στον αρχηγό της εκδρομής, μία σύντομη στάση κάπου εκεί δίπλα και ξεκινάς το υποβρύχιο ταξίδι για απέναντι.Κι εδώ έρχομαι να παραθέσω την εμπειρία μου. Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε, στο προηγούμενο μας ταξίδι, τον Κυριάκο, Έλληνα, μεγαλωμένο στην Πόλη και κάτοικο της που μας συμβούλεψε να πάμε στην περιοχή Kadikoy (η παλιά Βυζαντινή Χαλκηδόνα).Να'ναι καλά ο άνθρωπος γιατί είδαμε μία όμορφη περιοχή την ύπαρξη της οποίας αγνοούσαμε.
Κατεβαίνεις στην προτελευταία στάση Kadikoy. Εκεί έχεις δύο επιλογές. Ή ρωτάς οδηγίες για το μετρό ,σχετικά με το σε ποια στάση πρέπει να κατέβεις για την κεντρική αγορά του Kadikoy, κοντά στο πολύ γνωστό σημείο συνάντησης (κάτι σαν το δικό μας "ραντεβού στην Καμάρα" )της περιοχής όπου δεσπόζει το άγαλμα ενός ταύρου. Ή βγαίνεις στον δρόμο και παίρνεις ένα ταξί λέγοντας απλά Kadikoy merkezi (αν ο ταξιτζής είναι ένας από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν αγγλικά ). Είναι κοντά και δεν θα κοστίσει πολύ.
Εκεί στην κεντρική αγορά βλέπεις Σοφάκη μία Πόλη πιο "γνήσια" και πιο καθημερινή από το ιστορικό κέντρο. Άνθρωποι παντού, μαγαζάκια μικρά και μεγάλα, πεζόδρομοι που φιλοξενούν την μεγαλύτερη ανοιχτή αγορά της Τουρκίας! Ζαλούρα,  γλυκιά ζαλούρα από χρώματα μυρωδιές και ήχους που φωνάζουν την παράδοση της χώρας σε ανοιχτές αγορές που χάνονται σε καλντερίμια. Εκεί μπορείς να περάσεις σχεδόν όλη σου την μέρα. Καφέ, ψώνια κυρίως σε είδη διατροφικά (παστουρμά, τσάι, λουκουμάκια , ξύδι από ρόδι ) κι έπειτα φαγητό σε κάποιο από τα πολλά φαγάδικα της περιοχής. Ενδιαφέρον έχει ο παρακάτω σύνδεσμος για μέρη άξια να δεις στο Kadikoy . Μία ντόπια κοπέλα που γνωρίσαμε και μας βοήθησε πολύ , η Gizem , μας πρότεινε την Moda και την Bagdat Caddesi . Δεν προλάβαμε βέβαια παρά να πάμε μία απλή βόλτα στη Moda και να θαυμάσαμε για λίγο την θάλασσα. Αξίζει το κόπο Σοφάκη μου η περιοχή, χωρίς καμία επιφύλαξη.

3. Χαμάμ
Έχει συνδεθεί άρρηκτα με την παράδοση της λάγνας Ανατολής. Η Θεσσαλονίκη ήταν φιλόξενη πόλη για την παράδοση αυτή. Τα χαμάμ είναι ακόμη δίπλα αλλά δυστυχώς δεν έχουν πλέον την παλιά τους λειτουργία. Και λέω δυστυχώς γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για τους Θεσσαλονικείς αν τα παλιά χαμάμ μας πρόσφεραν ακόμη τις υπηρεσίες τους . Ευλογία Σοφάκη. Επισκεφτήκαμε χαμάμ την προηγούμενη φορά που ήμασταν στην Πόλη και φυσικά ήταν τόσο δυνατή εμπειρία που η επανάληψη ήταν σίγουρη. Κλείσαμε στο ίδιο, στο Suleymaniye Hamam . Θα περιγράψω αυτή μόνο τη σκηνή αλλά παρακαλώ χρειάζεται πρώτα ένα κλικ στο link πάνω για να υπάρχει και οπτική επαφή : μετά από μισή ώρα περίπου παραμονής στον μαρμάρινο κέντρο του  χαμάμ και με τον ιδρώτα να φεύγει μαζί με τοξίνες και άλλα άσχημα, έρχονται οι μασέρ. Σε συνοδεύουν στους επίσης μαρμάρινους πάγκους σε πιο ιδιωτικούς χώρους, σου κάνουν απολέπιση με ειδικό γάντι, σε ξεπλένουν και σου λένε να ξαπλώσεις για το μασάζ. Έπειτα βουτάνε κάτι σαν μεγάλες μαξιλαροθήκες μέσα σε λεκάνες με άφθονη σαπουνάδα και την αφήνουν απαλά να πέσει σε όλο σου το σώμα. Κι έτσι όπως είσαι καλυμμένος με την σαπουνάδα και γλιστράς σαν "το αφρό στα δάχτυλα του ναύτη" που είπε και ο ποιητής, έρχονται δύο χέρια και ξεκινάνε το μασάζ. Στους ώμους , στην πλάτη, στη μέση, στις πατούσες κι ακούς όλους τους κόμπους να σπάνε και νιώθεις να λιώνεις, να λιώνεις σχεδόν να γίνεσαι ένα με τον πάγκο και ξυπνάς από το γλυκό λήθαργο μόνον όταν ο προσωπικός σου "λυτρωτής από τους πόνους" ρωτήσει "Are you OK ? " Ίσως εκεί πάνω στο τρίψιμο να έχασε τον χτύπο της καρδιάς σου . Δεν θα πω άλλα. Όποιος θέλει να μάθει παραπάνω ας δει στο site ή ακόμη καλύτερα ας πάει. Σίγουρα υπάρχουν πιο αυθεντικοί ή λιγότερο τουριστικοί χώροι από αυτόν , αλλά διάβολε , τουλάχιστον έχεις να λες ότι ήσουν εκεί που έπαιρνε το χαμάμ του ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής αυτοπροσώπως !

4. Intercontinental Hotel. Roof garden
Στην κορυφή του ξενοδοχείου Intercontinental βρίσκεται ένα εξαιρετικό roof garden , με θέα που κόβει την ανάσα. Μπορείς από εκεί αν δεις όλες σχεδόν τις πλευρές την απέραντης Κωνσταντινούπολης. Μπορεί η είσοδος στο lobby να προκαλέσει μία αίσθηση ότι τα όσκαρ ίσως να δίνονται σε κάποια διπλανή αίθουσα, αλλά μετά το πρώτο σοκ προχωράς στο ασανσέρ και η άφιξη στο roof garden σε επαναφέρει στην αληθινή ζωή καθώς η παρουσία κι άλλων τουριστών του δικού σου βεληνεκούς δημιουργεί ένα περιβάλλον οικείο. Δεν έχεις παρά να βρεις ένα καλό τραπέζι και να απολαύσεις το θέαμα.

      Σου είχα πει Σοφάκη στην προηγούμενη κουβέντα μας ότι θα σου έχω οπτικοακουστικό υλικό αυτή τη φορά. Το αγόρι μου έφτιαξε ένα βίντεο με την νέα περιπέτειά μας στην Πόλη. Όλα αυτά που σου είπα είναι μέσα σε αυτό το βίντεο Σοφάκη. Τα τοπία, εμείς και η καλή μας παρέα.
https://www.youtube.com/watch?v=G5HzLWpT14Y  Enjoy !

     Να είμαστε πάντα καλά να ταξιδεύουμε

     Με ευχές για καλή νύχτα.


     Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι.